این هنرمند به ۴۰۰ کودک کار نقاشی آموخته است | آنها باور ندارند که می‌توانند یاد بگیرند
تاریخ انتشار: ۶ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۸۶۰۴۲۴
همشهری آنلاین - سمیرا باباجانپور: توحیدی، عضو انجمن نقاشان است و تجربه ۴ سال آموزش به کودکان معلول جسمی و ذهنی در موسسه نیکوکاری رعد را در کارنامه دارد. او از سال ۹۰ با موسسه «نهال جوان» که در حوزه کودکان کار فعالیت می‌کند در عرصه آموزش نقاشی و خلاقیت به کودکان کار درس می‌دهد. گفت‌وگوی ما با این هنرمند را با محور آموزش نقاشی به کودکان کار می‌خوانید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
متأسفانه در شهر ما افراد کمی هستند که به حوزه بچه‌های کار ورود می‌کنند. البته باید بدانیم وقتی وارد این حوزه می‌شویم تداخل زیادی با زندگی‌مان پیدا می‌کند. برای همین ضروری است کسی که وارد این گود می‌شود بتواند جریانات آن را در زندگی شخصی‌اش کنترل کند و ظرفیت بالایی برای پذیرش مشکلات و معضلات اجتماعی داشته باشد؛ چراکه این یک معضل است و کسانی هم موظف هستند به این حوزه وارد شوند و باری را به دوش بکشند.
من در سال‌های مختلف هم با کودکان و نوجوانان معلول جسمی و ذهنی کارکردم و هم کودکان کار؛ چراکه دوست داشتم در حوزه‌های خاص وارد چالش شوم. به نظر من، همه ما، فارغ از طبقه اجتماعی و اقتصادی، از نظر انسانی اصالتی داریم و باید داشته‌هایمان را به‌نوعی به اشتراک بگذاریم تا بتوانیم زندگی بهتری را تجربه کنیم.
واقعیت این است که من هم مثل همه مردم این شهر با کودکان کار در خیابان مواجهه داشته‌ام و قطعاً مسئله نوظهوری نیست که بخواهیم در موردش صحبت کنم. این مشکل از سال‌های دور بوده، اما امروز شکل‌های آن تغییر کرده است. بااین‌حال همیشه زمانی که با این کودکان مواجه می‌شدم این سؤال و دغدغه برایم به وجود می‌آمد که برای این بچه‌ها چه‌کار می‌شود کرد که متفاوت باشد و آنها نیز این تفاوت را احساس کنند.
اولین برخوردتان با کودکان کار چگونه بود. از مواجهه با آنها هراس نداشتید؟هراس نه، اما اول سعی کردم سر صحبت را بازکنم و از شرایطشان جویا شوم. واقعاً به این نتیجه رسیده‌ام که اگر نمی‌توانم کاری برای این کودکان انجام دهم، لااقل می‌توانم برای لحظه‌ای با هم‌کلام شدن، حس ارزشمند بودن را به آنها بدهم. وقتی هم وارد موسسه نهال جوان شدم از همان اول تصمیم گرفتم کودکان کار را باهنر آشنا کنم. دلم می‌خواست بچه‌ها را لحظه‌ای از خودشان فارغ کنم تا به چالش‌های روزمره‌شان فکر نکنند. برای همین کارگاه‌های نقاشی و خلاقیت را آغاز کردم.
آموزش هنر به کودکان کار چطور پیش رفت و چه تجربیاتی کسب کردید؟اولین تجربه این بود که متوجه شدم در ابتدا کودکان کار باور ندارند که می‌توانند یاد بگیرند. جالب اینکه وقتی توانستند با من ارتباط برقرار کنند، آن زمان دیدم بهتر با مسئله آموزش هنر کنار می‌آیند. برای همین مربی خیلی در یادگیری کودکان کار مؤثر است.
تأکید بر آموزش جنبه‌های هنری به کودکان کار چقدر ضرورت دارد؟ضرورتش زمانی مشخص می‌شود که شاهد تأثیر آن بر جنبه‌های روانی و ذهنی کودکان هستیم. بیشترین دغدغه ما این است که کلاس آموزشی، فضایی برای رهایی از دنیای خشنی باشد که در آن زندگی می‌کنند. وقتی ذهن کودکان کار را از مسائل آزاردهنده خالی می‌کنید آرامش به سراغشان می‌آید.
از سال ۱۳۹۰ بیش از ۴۰۰ نفر را آموزش دادم.
چه نوع آموزشی به بچه‌ها می‌دهید؟ما دو روز در هفته در سه مقطع تدریس داریم و با هنرجوها از ابتدا با نقاشی و خلاقیت آغاز می‌کنم. به این روش هم رسیدم که ابتدا باید ذهنشان را فعال کرد تا درونشان را به نمایش بگذارند. این موضوع کمک می‌کند نگاهشان به اطراف دقیق باشد. سعی می‌کنم آنها را وادار کنم به کارهایشان و افکارشان بیشتر دقت کنند. امروز در حوزه روانشناسی از نقاشی به‌عنوان راهی برای درمان استفاده می‌کنند. ازاین‌جهت می‌توان به کودکان کار کمک کرد تا ذهنشان بیشتر فعال شود و گره‌ها و مسائل سیاه درونشان را بیرون بریزند.
خشونت و تیرگی در کار هنرجوهایم به‌وفور وجود دارد. بچه‌ها در فضاهای نامفهومی سیر می‌کنند. شکل‌هایی می‌کشند، اما نمی‌توانند مفهومی را که می‌خواهند پیاده کنند. در ابتدای مواجهه کودکان کار باهنر نقاشی به‌وضوح شاهد خشمشان هستم.
مواجهه خانواده کودکان کار با دوره‌های آموزشی چطور است؟غالب هنرجوهای من دخترانی هستند که بیشتر در خانه‌ها کار می‌کنند. از گلدوزی و کارهای خانگی تا شستن سبزی و ... البته حضورشان مشکلاتی را ایجاد می‌کند. اوایل خانواده‌ها مخالفت می‌کنند اما به‌مرور پدر و مادرها با رفت‌وآمد کودکانشان در این کلاس‌ها متوجه می‌شوند آنها حال بهتری پیدا می‌کنند و خیلی مانع نمی‌شوند.
در مورد پسرها هم مشکلات به شکل دیگری است. پسرها در شرایط کاری بیشتری قرار دارند و زمان کمتری را صرف حضور در کلاس‌ها می‌کنند.
در این یک دهه توانسته‌اید استعدادی کشف کنید یا کودکان را به مرحله قابل قبولی برسانید؟من در مقاطع مختلف سنی با کودکان کار کرده‌ام و برخی را تا مرحله کار با رنگ روغن هم رسانده‌ام. دو نمایشگاه رسمی در فرهنگسرای ابن‌سینا و در گالری زمرد پاسارگاد برگزار کردیم که بسیار مورد استقبال قرار گرفت. در کنار آن‌هم ده‌ها نمایشگاه غیررسمی برگزار کرده‌ایم.
واقعاً ایده‌ای رؤیایی است. این اتفاق قطعاً از کارهای خیر نتیجه مطلوب‌تری خواهد داشت. همه تلاش ما این است که اعتمادبه‌نفس و حس بودن به این بچه‌ها بدهیم. خرید آثار موجب می‌شود احساس موجودیت کنند. در این حوزه به سهم خودم تلاش کرده‌ام، اما نتیجه مطلوب را نگرفتم.
پیشنهادتان به شهروندان تهرانی در مواجهه با کودکان کار چیست؟در این سال‌ها دریافتم بدترین ضربه‌ای که به این بچه‌ها می‌خورد مواجهه دلسوزانه است. برای همین باید در ازای کاری که انجام می‌دهند مزد به آنها پرداخت شود؛ یعنی در قبال کار مزد دریافت کنند. چون این بچه‌ها عادت می‌کنند بدون کار، مزد بگیرند. ضمن اینکه کودکان کار از نظر تغذیه با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند. از طرف دیگر صحبت کردن هم یکی از بهترین راه‌ها برای آرامش بچه‌ها است. نیازی نیست به آنها پول پرداخت شود، صحبت کردن به آنها کمک می‌کند که بفهمند وجودشان ارزشمند است و دیگران به‌عنوان یک عضو معیوب نگاهشان نمی‌کنند.
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: نیکوکاری حقوق کودکان کودکان همشهری محله کودک کار هنر روانشناسی نقاشی نقاشان کودکان کار کودکان کار بچه ها برای همین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۸۶۰۴۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شناسایی ۱۰۰ کودک مبتلا به اوتیسم در نیشابور
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خراسان رضوی؛ معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی نیشابور با بیان این که شناسایی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم و ارجاع به مرکز توانبخشی و درمانی در ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۲ نسبت به۶ ماهه نخست آن رشد چهار برابری داشته است افزود: در نیمه نخست سال ۱۴۰۲ ، ۲۰ کودک مبتلا به اوتیسم و در نیمه دوم سال گذشته ۸۰ کودک مبتلا به اوتیسم شناسایی شدند.
وی ادامه داد: در راستای اجرای دستورالعمل وزارتی و شیوهنامه پذیرش و ارائه خدمت به بیماران مبتلا به اختلال اوتیسم و همچنین اهمیت شناسایی به هنگام کودکان دارای طیف اوتیسم، فرایند شناسایی و غربالگری این بیماران طی جلسات متعددی با معاونت بهداشت، بهزیستی، آموزش و پرورش و مرکز توانبخشی و درمانی در سال گذشته بازبینی شد و آموزش پزشکان، بهورزان و مراقبان پایگاه های سلامت و مربیان مدارس سطح شهر به عنوان بخش مهمی از فرآیند شناسایی به طور ویژه در دستور کار قرار گرفت.
معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی نیشابور گفت: با آموزش و حساس‌سازی افراد دخیل در شناسایی و غربالگری که با همکاری گروه سلامت جمعیت، خانواده و مدارس و گروه سلامت روان، اجتماعی و اعتیاد معاونت بهداشت انجام شد، شناسایی کودکان مبتلا به اوتیسم انجام و مبتلایان به مرکز توانبخشی و درمانی ارجاع شدند.
توحیدی افزود: در مرکز توانبخشی پس از انجام تست‌های تشخیصی و محرز شدن اختلال طیف اوتیسم توسط متخصص روانشناسی و آموزش کودکان استثنائی، اقدامات آموزشی و درمانی موردنیاز برای کودک آغاز می‌شود.
وی ادامه داد: هزینه مداخلات درمانی برای کودکان مبتلا به اوتسیم بسیار زیاد است به گونه‌ای که در ماه بین ۷۰ تا ۸۰ میلیون ریال برای هر کودک هزینه باید انجام شود اما خوشبختانه بخش قابل توجهی از هزینه‌های درمان این کودکان تا ۱۴ سالگی، در قالب بسته حمایتی بیماران خاص و صعب العلاج از سوی سازمان‌های بیمه‌گر و اداره بهزیستی به مرکز توانبخشی پرداخت و والدین هیچ گونه هزینه‌ای برای درمان فرزند خود برعهده ندارند.
این مسئول با بیان این که تشخیص ابتلا به اوتیسم در کودکان پسر حدود چهار برابر کودکان دختر است گفت: تشخیص ابتلای به اوتیسم غالبا بعد از ۲ سالگی دقیق‌تر است ولی به دلیل مراجعات دیرهنگام والدین با توجه به عدم پذیرش آنان، متاسفانه تشخیص ها بعد از زمان طلایی مداخله یعنی بعد از سن پنج سالگی صورت می‌گیرد.
توحیدی با تأکید بر این که هر چه کودک مبتلا به اختلال اوتیسم در سنین پایین تر و تا کمتر از سه سالگی شناسایی شود اقدامات درمانی برای او مؤثرتر خواهد بود افزود: علاوه بر پزشکان، مراقبان سلامت و مربیان مدارس و والدین نیز در صورت مشاهده رفتارهای غیرمعمول کودک خود نظیر رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری، عدم ارتباط چشمی مناسب، عدم واکنش به صدا زدن نام و انجام بازی‌های تکراری و متعاقب آن مراجعه زودهنگام به پایگاه‌های بهداشتی، نقش مهمی در شناسایی و شروع روند درمانی کودک مبتلا به اختلال اوتیسم دارند.
دانشگاه علوم پزشکی نیشابور به ۵۸۰ هزار نفر جمعیت چهار شهرستان نیشابور، فیروزه، زبرخان و میان جلگه، خدمات بهداشتی و درمانی ارائه می‌کند.
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد