آموزش‌هاي کودکان را از چه سني شروع کنيم؟
تاریخ انتشار: ۸ فروردین ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۷۸۴۴۳۵۱
خبرگزاري آريا -
اين نکته بسيار مهم را همه ما مي‌دانيم که کودک زير 7 سال را نبايد به طور مستقيم آموزش داد و براي آموزش او بايد از روش‌هاي تخصصي و عيني کمک بگيريم. همچنين همه ما مي‌دانيم که آموزش تنها به آموزش‌هاي رسمي محدود نمي‌شود.
اولين آموزش‌ها در خانواده و در محيط آرام خانه شکل مي‌گيرد. مانند آموزش خوب زندگي کردن، خوب حرف زدن و در کل آموزش چگونه درست انديشيدن را بايد از همان روزهاي نخست کودکي در نهاد کودک جاي دهيم تا با رشد روحي و رواني و فيزيکي او اين امر مهم نيز به تکامل برسد و بعد ساير آموزش‌هاي جانبي را شروع کنيم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آموزش زبان دوم
کودک از بدو تولد حس شنوايي فوق‌العاده‌اي دارد که به او اجازه مي‌دهد اصوات مختلف را از هم تشخيص دهد. اگر از همان بدو تولد با کودک با دو زبان صحبت کنيم او توانايي درک هر دو زبان پيدا مي‌کند. اين کودک دير زبان باز خواهد کرد زيرا با دايره وسيعي از لغات مواجه مي‌شود که بايد آنها را پردازش کند و در نتيجه دير زبان باز مي‌کند وگاهي لغات دو زبان را با هم مخلوط مي‌کند، ولي بعد از مدتي و در صورت مداومت کار برايش عادي مي‌شود. اين حالت کاملا طبيعي است و در 4- 3 سالگي از بين مي‌رود. اين نکته را به ياد داشته باشيد که هرگز براي آموختن يا حرف زدن يک زبان نبايد به کودک فشار آورد. هميشه با کوچک‌ترين پيشرفتش او را تشويق کنيد و در صورت ناکامي‌اش در هيچ صورتي نگراني خود را به او نشان ندهيد زيرا ممکن است در حرف زدنش دچار مشکل شود. البته بهتر است آموزش زبان دوم را پس از تکميل زبان اول و کامل شدن دايره لغات کودک آغاز کنيم، زيرا کودک معمولا در 3 تا5/3سالگي به اين مهارت دست مي‌يابد. مي‌توان همزمان با شروع مهدکودک آموزش زبان دوم را آن هم به طور غيرمستقيم آغاز كرد و آموزش مستقيم را با شروع مدرسه ادامه داد.
آموزش نقاشي
از 2سالگي مي‌توان آموزش رنگ‌ها را به کودکان آغاز کرد زيرا کودک از لحاظ رواني و جسمي رشد مي‌کند، ماهيچه‌هايش قوي مي‌شود و از نظر بينايي چشمش توانايي دنبال کردن و هدايت دست به هر سمتي را که مي‌خواهد، دارد. کودکان معمولا سعي مي‌کنند خطوطي را از چپ به راست رسم کنند. از آنجا که نقاشي آغازي براي نوشتن است، لازم است کودک را به کشيدن نقاشي تشويق کرد. بهترين سن براي شروع آموزش نقاشي با هدف ايجاد خلاقيت در کودک و نه نقاشي کردن در پايان 4سالگي است. منظور از آموزش نقاشي تنها فراهم کردن فضايي براي رشد خلاقيت بچه‌ها از جمله نقاشي است. حتي والدين خود مي‌توانند عهده‌دار اين امر باشند. مي‌توانيد از موسيقي، تئا‌تر، بازي، قصه، شعر و... استفاده کنيد و فضايي را به وجود آوريد تا کودک‌تان خود را با زبان تصوير آشنا کند. نقاشي يک زبان بين‌المللي است؛ زباني براي گفتن ناگفته‌ها. بهتر است کودک تا 3 سالگي از گواش، آبرنگ و مداد شمعي براي نقاشي استفاده کند و از 4.5 سالگي به بعد از مدادرنگي استفاده کند. مي‌توانيد پايين ديوار اتاقش را سرتاسر مقوا بچسبانيد و او را توجيه کنيد که فقط در آنجا مجاز است نقاشي کند.
آموزش مهارت‌ها و ارزش‌هاي اجتماعي
مهارت‌هاي زندگي دائما تذکر دادن به کودک نيست؛ اين‌که به او بگوييم مودب باش، جلوي بزرگ‌تر بايست، درست بخور، درست بشين، اين‌طوري حرف نزن، اين‌طوري حرف بزن، سلام کن، خداحافظي نکردي. اين‌ها نه تنها مهارت‌ها را بالا نمي‌برد بلکه اعتماد به نفس آنها را نيز پايين مي‌آورد. او برداشتي را که ما از هر کدام از بايد‌ها و نبايد‌ها داريم را ندارد. پس بايد به صورت تجربي بياموزد که ادب يعني چه؟ تربيت يعني چه؟ هرچقدر ما برايش توضيح دهيم او به درک درست نمي‌رسد و بايد تجربه کند. اگرکودک ما سلام نکرد يا خداحافظي را فراموش کرد نشانه آن نيست که او بي‌ادب است و بي‌ادب مي‌ماند. او هنوز درک درستي از اين واژه‌ها ندارد يا شايد زمان استفاده مناسب از آن را نمي‌داد. در هر صورت او را به اجبار وادار به کاري که ميل به انجام آن ندارد، نکنيد. براي آموزش او روش ترغيب وتشويق بسيار مناسب است. هيچ وقت براي انجام ندادن رفتارهاي اجتماعي احساس شرم و گناه به او ندهيد و از جملاتي مانند بد و زشت است و گناه و... استفاده نکنيد. براي انجام کاري اصرار و خواهش نکنيد چون نتيجه‌اي نخواهد داشت يا اگر هم داشته باشد موقتي است و زود از بين مي‌رود.
آموزش موسيقي
بر اساس پژوهش‌هاي بسيار، درک موسيقي از دوران جنيني آغاز مي‌شود. اما دريافت علائم صوتي و واکنش‌هاي ناشي از آن زماني است که کودک قادر به تحليل و تفکيک صدا‌ها و آوا‌هاست. بسياري از کار‌شناسان آموزش و نيز روان‌شناسان در پي تحقيقات پژوهشگران بهترين سن آموزش موسيقي به کودکان را 2 تا 8 سالگي مي‌دانند؛ البته باز هم به روش غيرمستقيم.
آموزش ورزشي
يکي از رشته‌هاي ورزشي مناسب براي سنين زير پيش دبستان ژيمناستيک است تا مهارت‌ها و هماهنگي‌هاي حرکتي کودک تقويت شود. در بسياري از مهد‌ها و باشگاه‌ها اين کلاس‌ها داير است و والدين مي‌توانند از 4 سالگي فرزندشان را در اين کلاس‌ها ثبت‌نام کنند. البته از اين سنين مي‌توان کودک را با شنا نيز آشنا کرد.
منبع:bartarinha.ir
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۸۴۴۳۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دومینوی آسیب
علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند.
به گزارش ایسنا،روزنامه خراسان در گزارشی با این عنوان به ویدئوهای پربازدید آموزش میکاپ برای دختران زیر ۱۰ سال در شبکه‌های‌اجتماعی و آسیب‌های آن برای کودکان از دیدگاه یک کارشناس‌ارشد مشاوره توان‌بخشی پرداخته و نوشته است: امروزه جوامع بشری تغییرات‌اجتماعی و رشد فرهنگ مصرفی فزاینده‌ای را تجربه می‌کنند که بخشی از آن به زیباسازی چهره و بدن افراد برمی‌گردد. در این حوزه آرایش صورت در بین دختران جوان عمومیت و رواج زیادی یافته است به‌ویژه که سن آرایش پایین‌تر آمده و گاهی شاهد کودکان کم سن‌وسالی هستیم که در مجالس و مهمانی‌ها نه تنها چهره خود را آرایش می‌کنند بلکه آموزش آن را در اختیار کاربران زیادی در فضای مجازی قرار می‌دهند.
علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند. در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.
اصلی‌ترین علل علاقه دختربچه‌ها به آرایش
ابتدا باید علت علاقه کودک به این امر را جویا شویم. شاید بخش اعظمی از توجه کودکان به لوازم آرایشی ناشی از کنجکاوی آنها برای کشف محیط پیرامون‌شان باشد. همچنین کودکان در انتهای سال‌های ۵ و ۶ سالگی نسبت به تفاوت‌های جنسیتی خود با افراد بالغ حساس‌تر شده و کنجکاوی‌های جنسی آنها در حال شکل‌گیری است. بنابراین در صورت دیدن منظره آرایش کردن اطرافیان خود به این مسئله حساس شده و کنجکاوی و علاقه بیشتری را نشان می‌دهند. شایان ذکر است که این توجه مختص کودکانه دختر نبوده بلکه پسران هم نسبت به این امر کنجکاوی و علاقه نشان می‌دهند اما بسیاری از متخصصان منع کودک را از این امر اشتباه می‌دانند و معتقدند ممانعت در برابر خواسته‌ها و علائق در دوران کودکی منجر به افزایش فزاینده آن در دوره نوجوانی و بزرگ سالی خواهد شد. تقلید از بزرگ ترها، حس کنجکاوی، تشویق کودک به آرایش‌کردن از علل مهم علاقه کودک به آراستن چهره خود است.
اهمیت فراوان اولین واکنش والدین
این که اولین بار چگونه با این علاقه کودک برخورد شود بسیار مهم است، بنابراین اولین برخوردهای والدین نباید ایجاد تنش کند و او را نسبت به این امر کنجکاوتر کند. به جای هیجانی کردن فضا و ایجاد تنش و کشمکش، بدون تندروی‌های بی‌مورد باید از لجبازی‌ها و کنجکاوی‌های کودک بکاهیم و از عوارض آرایش‌کردن کودک پیشگیری کنیم.
پیامدهای تلخ آرایش‌کردن کودکان
از مهمترین پیامدهای آرایش کردن کودکان می‌توان به این موارد اشاره کرد:
۱- آرایش کودک به‌تدریج عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس او را کاهش می‌دهد چراکه پس از مدتی که به آرایش‌کردن عادت کند، نسبت به چهره واقعی خود احساس خوبی نخواهد داشت و بدون آرایش در محیط بیرون حاضر نخواهد شد.
۲- مواد آرایشی به دلیل وجود مواد شیمیایی ممکن است تاثیراتی در بیش فعالی کودکان بگذارد.
۳- آرایش کردن می‌تواند منجربه خود بزرگ‌بینی و غرور کاذب کودک شود.
۴-کودک وقتی را که می‌بایست صرف بازی کند به آرایش کردن می‌پردازد.
۵- ذهن کودک درگیر مقایسه خود با بزرگ سالان می‌شود و از گروه هم سال فاصله می‌گیرد و باعث تنها ماندن وی می‌شود.
۶- موجب تمایل به تغییرات چهره و عمل زیبایی در بزرگ سالی خواهد شد.
۷-آرایش کردن منجر به داشتن الگویی نامناسب در ذهن کودک خواهد بود.
۸- پوست کودکان لطیف و حساس بوده؛ بنابراین لوازم آرایش ممکن است عوارض جانبی زیادی را برای آنها ایجاد کند.
راهکارهای پیشگیری از ترغیب دختربچه‌ها به آرایش
۱- تا حد امکان در مقابل کودکان آرایش نکنید و تا سن معینی آنها را به آرایشگاه‌های بزرگسالان نبرید.
۲- لوازم آرایش خود را از دسترس کودکان دور نگه دارید.
۳- کودک را با خود به مراکز خرید لوازم آرایش نبرید چراکه تماشای رنگ‌های متنوع در مراکز فروش جذابیت لوازم‌آرایشی را برای کودک افزایش می‌دهد.
۴- در حضور کودک در مورد چهره‌آرایی و آرایش کردن کمتر صحبت کنید و از تماشای فیلم‌هایی با تصاویری در این مورد خودداری کنید.
۵- در صورت مشاهده استفاده از لوازم آرایش توسط کودک یا درخواست او برای این کار به هیچ عنوان واکنش شدید از خود نشان ندهید، زیرا این کار ممکن است کنجکاوی و لجبازی یا علاقه او را تشدید کند.
۶- با توجه به سن کودک به او بفهمانیم که آرایش کردن مناسب او نبوده و ممکن است به سلامت او آسیب برساند.
۷- به او بگویید که این کار مختص بزرگسالان است و دنیای زیبای کودکی را برای وی جذاب‌تر کنید.
۸- اگر نتوانستید با ملایمت او را منصرف کنید به او اجازه دهید یک بار آن هم در مقادیر کم این کار را انجام دهد ولی حتماً از وسایلی استفاده کند که بی‌خطر بوده و از حداقل مواد شیمیایی تشکیل شده باشد.
۹- از چهره آرایش کرده او ابراز خوشحالی و رضایت نکنید و باعث نشوید که به این نتیجه برسد که من زشتم و مادر و پدر وقتی آرایش دارم بیشتر مرا دوست دارند و من زیباتر به نظر می‌رسم.
انتهای پیام
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان می‌شوند